-
1 rząd
I rzędu; rzędy; loc sg rzędzie; msuma rzędu czterech milionów — a sum of lub in the order of four million
II - du; -dy; loc sg - dzie; mcztery razy z rzędu — four times running lub in a row
- rządy* * *I.rząd1mi-ę-1. (= szereg) row, line; rzędem l. w rzędzie in a row; rzędami l. rząd za rzędem in rows; row upon row.2. ( w utartych zwrotach dotyczących kolejności) w pierwszym rzędzie (= przede wszystkim) first of all; first and foremost; in the first place; z rzędu in a row; trzeci raz z rzędu the third time in a row; pod rząd running; dwa lata pod rząd two years running.3. (= zakres) order; rząd wielkości order of magnitude; coś rzędu... pot. to the tune of...; zapłaciłem coś rzędu stu dolarów I paid to the tune of one hundred dollars; pięć procent lub coś tego rzędu five percent or something of that order.4. (= kategoria) wartości wyższego rzędu higher-order values; w rzędzie... in the ranks of...; znaleźć się w rzędzie zwycięzców join the ranks of winners.5. biol. ( jednostka systematyczna) order; rząd naczelnych the order of primates, the order Primates, the primate order.6. jeźdz. set of horse tack; konia z rzędem temu, kto... przen. I'll eat my hat if anyone...7. mat. (właściwość równania, funkcji) order.II.rząd2mi-ą-1. polit. (władza, organ państwa) government, administration; rząd emigracyjny l. rząd na uchodźstwie government in exile; rząd koalicyjny coalition government; rząd marionetkowy puppet government; rząd tymczasowy interim government; prezydium rządu the Cabinet; rzecznik rządu government spokesman; szef rządu head of government; formować rząd form a government.2. (= sprawowanie władzy, t. przen.) government, rule; rządy liberalne/totalitarne liberal/totalitarian government; rządy parlamentarne parliamentary government; rządy silnej ręki heavy-handed regime; sprawować rządy be in government; ster rządów the rein of government; system rządów regime.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rząd
См. также в других словарях:
stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń … Słownik języka polskiego
świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po … Słownik języka polskiego
